Ik neem ontslag!
Dit jaar gooide ik mijn droombaan en zekerheid weg om schrijver te worden. Met het abonnement op deze nieuwsbrief komen we er samen achter of dat een slecht idee was.
Hoewel ik van kinds af aan al een boek wilde schrijven, leek dat doel voor lange tijd onbereikbaar. Hoe bouw je een verhaallijn die zich over honderden pagina’s uitstrekt? Hoe creëer je geloofwaardige personages? Hoe schrijf je een eerste zin?
Hoe begin je?!
Het was onderweg naar een roadhouse in de Australische Outback, dat ik besloot een poging te wagen. Ik zou drie maanden in het roadhouse (lees: tankstation) werken en geld verdienen dat ik dan later kon uitgeven aan backpackerfeestjes in Zuidoost-Azië. Een simpel, solide plan. Maar behalve werk en geld, was er ook rust.
60.000 / 15
Ik googelde hoeveel woorden een boek minimaal omvatte (≈ 60.000 voor een novelle (goed genoeg)), deelde dat door een aantal hoofdstukken dat mij goed leek (15), en kreeg een magisch getal te zien (4000). Vijftien hoofdstukken van vierduizend woorden, het leek haalbaar.
Elke dag werkte ik achter de kassa van het tankstation, ik verkocht gefrituurd voedsel zoals de lasagna topper, een soort oranje stoeptegel met daarin een representatie van lasagna waarvoor je in Italië zonder proces zou worden geëxecuteerd — en terecht.
Mijn diensten waren van 07:00 tot 15:00, ruikend naar frituur en diesel schreef ik de rest van de middag aan mijn vijftien hoofdstukken. Het werd een verhaal over een klootzak met een droom, over een jongen die alleen wist wat hij niet wilde.
Na die drie maanden was het af, hoewel ik deed alsof dat niet zo was. Ik maakte mezelf wijs dat ik er nog een klein beetje aan moest sleutelen. De puntjes op de i. Dat deed ik, totdat ik dat niet meer deed. Drie volle jaren etterde Vier-Weekenden.pages op mijn bureaublad. Ik was die jongen met een onaf manuscript op zijn computer. Teleurstellend stereotypisch.
Literaire Punk
Toen de wereld in zichzelf keerde tijdens de pandemie was ik, zoals iedereen, veroordeeld tot mijn woonkamer. Met de wereld op slot waren mijn smoesjes op en moest ik mijn novelle wel afmaken. Het voelde als nu of nooit.
Met tegenzin opende ik mijn manuscript, bang voor alles wat eraan gedaan moest worden. Maar toen ik begon, ging het snel. Heel snel. Beschamend snel. Het was al jaren af. Eigenlijk lag het gewoon op de plank, verstopt achter mijn onzekerheden.
Teleurstellend stereotypisch.
Samen met Haagsch Cultuurbordeel PIP bracht ik Vier Weekenden uit. Met geld uit een sponsordeal met Jägermeister printten we 300 exemplaren. Er was geen redactie, er waren veel spelfouten, ik pakte de pakketjes zelf in, het was literaire punk. Alles verkocht uit.
Hoewel dat DIY-meesterwerk niet meer te koop is, leeft het voort als podcast. Sjamsoedin maakte er prachtige muziek voor.
Beluister het hieronder gratis.
Een Echte Schrijver
Plotseling was er beweging. Ik kreeg een literair agent die mijn novelle in de juiste handen wist te krijgen, en opeens zat ik koffie te drinken bij een echte Amsterdamse uitgeverij, de Arbeiderspers.
Daar bracht ik in de zomer van ‘23 mijn literaire debuut uit: De Man die Alles Had. Een boek over een tech-gigant, een groeiende leugen en een onbereikbare liefde.
Het lag in de boekwinkel, het stond in de krant, het kreeg een herdruk of twee. Op de boekpresentatie bij PIP waren al mijn vrienden en familie. Alle dingen waar ik van kinds af aan van droomde werden werkelijkheid.
De Man die Alles Had is nog steeds te koop via deze link.
Maar…
hoewel alles goed leek te gaan, miste ik toch iets. Ondanks alle schrijver-achtige dingen die ik deed, voelde ik me geen schrijver. Waar lag dat toch aan? Toen begreep ik het: ik had een baan. Een baan waar ik van hield, maar alsnog.
Ik werkte bij PIP Den Haag als marketing manager, en mocht in die hoedanigheid allemaal feesten uitverkopen. Denk aan fotoshoots, postercampagnes, promo-filmpjes, coole dj’s en nooit in de rij hoeven te staan.
Maar er was te weinig tijd om whiskey te drinken terwijl ik naar een lege pagina staarde.
Het romantische schrijversleven van writers blocks en geldproblemen moest werkelijkheid worden. Alleen dan zou ik kunnen schrijven wat ik wilde. Er waren zo veel ideeën maar nooit genoeg tijd. Ik stond op teveel gastenlijsten en at teveel oesters.
Dus ik nam ontslag.
Dit deed ik met pijn in mijn hart, al mijn vrienden werkten bij PIP. Daarnaast had ik helemaal niet zoveel optredens of schrijfopdrachten. Maar fuck it, want wie niet waagt, wie niet wint. Was dit een slecht idee? Misschien.
Maar het niet proberen, leek me een veel slechter idee.
Studio Dario
Met deze nieuwsbrief en de bijbehorende podcast zal ik je op de hoogte houden van de hoogte- én dieptepunten van deze sprong. De invulling is vrij. Ik maak wat ik wil maken.
Het resultaat van een staarwedstrijd met een lege pagina.
Onder de verzamelnaam Studio Dario zal ik columns schrijven, interviews afnemen, podcasts uitbrengen en iedereen op de hoogte houden van het zeer geheime boek wat in het voorjaar van 2026 uitkomt.
Jij kunt dit avontuur steunen door een betaald abonnement op deze nieuwsbrief te nemen. Voor minder dan de prijs van een glas wijn op een terras, is het mogelijk een steentje bij te dragen aan een pril schrijverschap.
Opties & Voordelen
Maandelijks voor €5,-
🔒 Toegang tot bonus podcasts en artikelen.
❤️ Ontvang kosmisch karma voor het steunen van een onafhankelijke maker.
🍷 Goedkoper dan een glas wijn.
Jaarlijks voor €50,-
🔒 Toegang tot bonus podcasts en artikelen.
❤️ Ontvang kosmisch karma voor het steunen van een onafhankelijke maker.
🍷 17% goedkoper dan dat andere goedkope glas wijn.
STUDIO EXECUTIVE - Jaarlijks vanaf €250,-
🔒 Toegang tot bonus podcasts en artikelen.
💖 Oneindig veel kosmisch karma.
👼 Noem jezelf filantroop.
📈 Bedrag kan aangepast worden.
Heb je een iPhone? Dan kun je makkelijk afrekenen met Apple Pay. iDeal werkt ook, klik daarvoor op Other Payment Options.
Maar het grootste geschenk is simpelweg dat je mijn werk leest, mijn boeken opent, mijn columns op Instagram volgt en het einde van de nieuwsbrief hebt gehaald.
Dank <3
xxx